Tereny te zamieszkiwał lud Lędzian. Nazwa plemienia wywodzi się ze starosłowiańskiego terminu „lęda”, oznaczającego obszar równinę, pole nieuprawne przeznaczone lub nadające się pod uprawę roli. Lędzianie to plemię zachodniosłowiańskie, konkretnie lechickie, a przymiotnik „ruski” przechował w tym źródle fakt podległości trybutarnej ośrodkowi kijowskiemu. Na obecnym terytorium Polski obszarem plemiennym Lędzian jest ziemia chełmska, ziemia sanocka, ziemia przemyska i Zamojszczyzna.
 Plemiona polskie |
Według legendy założycielem wsi był Chwalibóg (Chwalba), który w X wieku przybył z kraju Wiślan do krainy Lędzian (Lachw) z rodziną; żoną i 4 synami: Swietosławem, Dobrogostem, Warszem i Przeborem. Zajął opuszczony teren dzisiejszej wsi, który był wyspą wsród bagien i szerokich rozlewisk wodnych. W środku wyspy było jezioro. Łąki bagienne otaczały wyspę z zachodniej strony od Sutiejska (Sąsiadki), północno zachodniej od Sulowca i północnej od Tworyczowa. Pierwszy raz miejscowość pojawiła się w dokumentach w 1398 roku, kiedy Dymitr z Goraja w dniu 14 listopada darował swoim bratankom: Prokopowi, Aleksandrowi, Mikołajowi i Andrzejowi dobra Szczebrzeszyn z wsiami: Źrebce, Kulików, Deszkowice, Michalów, Kosobudy, Topólcza, Brody, Bodaczów, Siedliska, Złojec, Bortatycze, Kisielów (Hyża), Płoskie, Lipsko i Wieprzec (M. Stankowa 1975, s. 24). |
